Bencilliğin sel olup aktığı bir dünyada herkes kendi ihtiyaçlarıyla, istekleriyle ve sorunlarıyla ilgilenmektedir. Bu yüzden başkalarının sorunlarını fazla önemsemeyiz. Neticede tek bir hayatımız var ve bu yaşadığımız hayatı dolu dolu yaşamak için elimizden geleni yapmayı ilke edinmişiz.
İnsanlara sorunlarınızı sıkıntılarınızı anlattığınız zaman size yardım etmek yerine sizden uzaklaşıyorlar, sizi dışlıyorlar, onlardan uzak durmanızı istiyorlar. Sizi umursamazlar, sıkıntılarınızı öğrenmek istemezler. Kendi mutlulukları daha önemli olduğu için sizin de mutlu olmanızı isterler ki ahenk bozulmasın. Kendi mutsuzluklarıyla uğraşıp çözemedikleri yetmiyormuş gibi depresyona girmiş bir de kalkmış onları rahatsız ediyor yardım istiyorsunuz. Olacak iş mi bu?
İçinde yaşadığınız toplum size mutsuz olmanın istenmeyen, kötü bir şey olduğunu söyledi de siz mi duymadınız? İnsanların çevrelerinde güler yüzlü, mutlu, dertsiz tasasız insanlar görmek istemelerinin nedeni bu. Ne yaşamış olursanız olun sizden güçlü, ayakları yere basan bireyler olmanız isteniyor. Bu da onların bencilliği. Söylemek ve istemek her zaman çok kolaydır. Yapmak kısmı ise daha zordur ve anlatılmaz.
Başkalarının mutsuzluklarından faydalanıyorsanız endişe etmeyin, ömrünüz boyunca yetecek kadar yakıtınız olacaktır. Hiçbir şeyi takmayan, hayatı mükemmelmiş gibi yaşayanlardan biri olun, lafınızı koymaktan ve bu uğurda kalp kırmaktan incitmekten sakınmayın, Neticede siz incinmiyorsunuz ki. Siz yanlış bir şey yapmıyorsunuz, kırılgan olan onlar.
Siz siz olun sıkıntılarınızı, dertlerinizi, acılarınızı anlatmayın. İçten içe çürümeye başlamış olsanız, karanlığa batsanız dahi her daim yüzünüz gülsün. Gülemiyorsanız da tek başınıza yaşayın, şişenin dibini bulana kadar için, uyanık kalmamak için çok uyuyun. Odanızda sessizce ağlayın ki kimseler duymasın. Yetmiyorsa ıssız bir yer bulup temiz bir şekilde ölün. Geride size ait bir iz kalmasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder