Belki de,
Gerçekten yalnız hissediyorlardı. Çevrelerinde hiç gerçek arkadaşları yoktu yinede yalnız kalmamak, sevilmek için insanlara güler yüzlerini göstermeleri gerekiyordu. Kalan son umudu kullanmak adına. Çünkü biliyorlardı ki somurtmak, cool takılmak insana yalnızlıktan başka bir şey kazandırmıyordu.
Belki de,
Anlaşılmak istedikleri halde anlaşılmıyorlardı. Sorunlarını anlattıklarından insanlar empati yapar gibi davranıyordu. Dinledikleri halde, düşünme bunları, takma kafana, siktir et gibi ifadeler kullanıyorlardı.
Belki de,
Sorun yalnızlıkla ilgili değil yaşanılan yer ile, dünya ile ilgiliydi.
...
Huzur içinde yatın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder