Erken kalkmaktan hoşlanan biri var mı bilmem ama ben nefret ediyorum. Alarm kurmak zorunda kalıyorum çünkü biyolojik saatim tembel ve şımarık bir çocuk gibi. Alarm sesi ister klasik zırrr isterse sevdiğim şarkı olsun her türlü beni rahatsız ediyor. Halbuki alarmı kuran benim yine de ondan düşmanımmışcasına nefret ediyorum. Rüya görürsem, ki pek sık görmem, heyecanlı güzel yerinde onu kesiyor. Elim alarm kurduğum telefona uzanıyor ve - sanki işe yarayacakmış gibi - 5-10 dakika erteletiyorum. Gözlerim yanıyor, boğazım kuru, eminim ki nefesim kokuyordur, saçım başım dağınık ve güya dinlenmem gerekirken uyumadan önceki halimden daha yorgun hissediyorum. Yatağımda yatmak varken yine kalktım s.ktiğimin yerinde diye küfür ediyorum özellikle günlerden pazartesi ise üzerimde bir sinirlilik oluyor. 30-60 dakika içinde etkisi azalıyor ama yine de rahatsız edici. Sonrasında erkenden kalkıp gitmeye değmeyen yere doğru yola koyuluyorum. Belki de oraya gitmeyi en başından beri hiç istemedim.
Erken kalkmak hakkında ne düşünüyorsun diye soran olursa cevabım budur. Benden daha kötü durumda olanlar da var.
İstesek de istemesek de erken kalkmak zorunda kalacağız. Birilerinin erken kalkıp okula gitmesi gerek çünkü başka birileri sabah-öğlen arası öğrenmenin en güçlü olduğu saatler olduğunu söyledi. Sanki eğitim sisteminin bir önemi yokmuş gibi. Birilerinin erken kalkıp işe gitmesi, çalışması gerek yoksa bir süre sonra ihtiyaçlarını karşılayacak paraları olmayacak. Birilerinin erken kalkması gerek ki diğerleri de geç kalkabilsin. Erken kalkmamız gerek çünkü düzen bunu gerektiriyor!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder