Kitap okumayı görev, zorunluluk olarak gördüğüm için hiç rahatça keyif alarak kitap okuyamıyorum. Aslında okumuş olmam gereken pek çok klasik var ama çoğu, kabaca, tuğla gibi olduklarından gözüm korkuyor. Bu yüzden o seviyeye gelene kadar ince ve mümkünse ilgimi çekebilecek kitapları bitirmeyi amaçladım.
Hayal Kırıklıkları Kitabı'da onlardan biriydi. Sırf adı yüzünden (kapağını da saymazsam olmaz çünkü kargaları severim) bir kitabı alır mısınız? Ben aldım. Çok hayal kuran ve fazlasıyla hayal kırıklığına uğrayan bir insan olarak kendimden bir şey bulurum diye umutlanmıştım. İroniktir ki bu kitap benim için bir hayal kırıklığı oldu.
Margit Schreiner'in yazdığı kitap ölmüş bir kadının ağzından yaşadıkları sıkıntılar, doğumdan ölüme uzanan yoldaki hayal kırıklıkları. Bana hitap eden bir hayal kırıklığına denk gelmedim. Yazarı ve dolayısıyla ana karakteri bu konuda çok suçlayamıyorum. Sonuçta kız çocuğu olarak yetiştirilmedim, 60larda çocuk olarak yaşamadım ve Alman ailem olmadı. Yine de bu kadar üslubun sıkıcı olmasını beklemiyordum. Bebeğin gözünden anlattığı kısımlar da bana biraz mantıksız ve rahatsız edici geldi. Şunu şöyle yapmak istersin ama annen müsaade etmez bu yüzden kötüdür gibi bir şeyler anladığımı düşündüm. Yanıldığımı zannetmiyorum. Bu arada Kitabın adı Virgüller Kitabı da olabilirmiş. Artık çeviri yüzünden mi yoksa yazarın kendi tercihinden mi nedir kitapta o kadar virgüllerin desteğiyle o kadar uzun cümleler var ki. Cümleler virgüllerle bölünmüş, lastik gibi uzatılmış.
Peki hiç mi iyi bir şey yok kitapta? Sert, sindirmesi güç tespit ve gerçekler var. Yaşlılığı anlattığımı kısmı biraz olsun yaşlı insanları anlamamamı, empati kurmamı sağladı. Sonuçta bebek olmak, yaşlı olmak ne kadar güzel sanıyorsunuz.
Bir not düşmek istiyorum. Bir daha sırf kısa olduğu ve ilginç gözüktüğü için gördüğün her kitaba atlama.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder